Met dit schilderij heb ik me laten inspireren door de schilderijen van Vincent van Gogh. Hoe hij door verschillende kleur toetsen naast elkaar een sprankeling en beweging wist weer te geven vind ik fascinerend.
Van Gogh bracht het leven in beeld van de mensen in zijn tijd. Hard werk en armoede van gewone mensen. Een tijdsbeeld eind 19e eeuw. Men werd toen niet dagelijks geconfronteerd met schrijnende beelden van oorlogen en rampen zoals wij tegenwoordig. Wat zou Van Gogh geschilderd hebben als hij nu geleefd zou hebben?
Een eigentijds nieuwsonderwerp is de basis van mijn schilderij. De titel ‘In een biezen mandje…’ is een verwijzing naar Mozes die in een mandje in de Nijl gelegd wordt en tijdig gevonden wordt. Dat is nu velen niet gegeven.
Kijken we naar het vlot van de Medusa van De Géricault dan lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Ook bij die afgebeelde scheepsramp speelde de politiek een belangrijke rol.
Mijn onschuldige poppenkinderen, naakt, eenzaam en hulpeloos zijn overgeleverd aan de elementen. Misschien is er hoop aan de horizon.
De beweging en levendigheid in het kleurgebruik á la van Van Gogh heb ik hier geprobeerd weer te geven. In zijn zeegezicht bij Saintes-Maries lijken de scheepjes een gevecht met de golven te voeren. Door de penseelstreken zie je de actie en voel je bijna de wind door je haren.
Het onderwerp wat ik gekozen heb is somber of beangstigend maar ik heb er toch een kleurrijk en licht schilderij van willen maken. De poppen zijn duidelijk blank. Kunnen wij het zelf zijn? Ligt onze zekerheid en veiligheid wel zo vast als we denken? Drijven we op een vlot naar een ongewisse toekomst? Of worden we morgen gewoon weer wakker en leven we verder alsof er niets aan de hand is?