Ik ben Amanda van den Oever, getrouwd met Hans en we wonen in Deil.
Al heel jong deed ik niets liever dan tekenen. Toe ik een jaar of 16 was ben ik op les gegaan bij een echte kunstenaar. Dat was Willem Graves-Kooiman in Schoonhoven. We begonnen met een stilleven in houtskool. Ik dacht dat ik wel aardig kon tekenen want iedereen vond altijd alles mooi wat ik maakte maar hij greep in:
‘Die potjes de je net getekend hebt zijn platte vlekken en er zit een worm aan. Ik kan het niet vasthouden. Ik moet met mijn hand er achter kunnen. Kijk zelf maar. De potjes hebben een zijkant en een achterkant’.
Hij deed even voor hoe je die zij- en achterkant kon weergeven.
‘Je moet niet tekenen wat je denkt dat er staat. Je moet goed kijken en tekenen wat er echt staat.
‘Kijk hoe zit het met het licht. Wat gebeurt er als ik de lamp verschuif’.
Hij had gelijk. Ineens werden de potjes echte potten met oren en glazuur en koper werd echt koper ook al was het een tekening in zwart-wit. Dit waren voor mij hele wijze lessen en ik heb er mijn hele leven wat aan gehad.
Na de middelbare school kwam ik op de academie voor beeldende kunst terecht. Daar heb ik veel portret, model en stilleven getekend. Omdat het kunstenaarschap een onzeker bestaan is ben ik de opleiding reclametekenaar gaan volgen en werd ik grafisch vormgever bij verschillende reclamebureaus.
In 1984 heb ik me als zelfstandig grafisch vormgever gevestigd. Ik hield me bezig met het ontwerpen en vormgeven van advertenties, brochures, magazines, huisstijlen, logo’s, jaarverslagen, boeken, enz. enz. Soms maakte ik ook product-illustraties, cartoons en artist-impressions.
Na 30 jaar ben ik in 2014 gestopt met de studio. Nu kon ik het vrije tekenen en schilderen oppakken. Dat was altijd al een grote wens.
In mijn jeugd had ik ooit wel eens wat olieverf op hardboard of karton gesmeerd maar voor echt schilderen had ik nooit tijd. Het enige wat ik wel af en toe oppakte was het aquarelleren of tekenen met krijt.
Mijn eerste serieuze schilderij was het portret van mijn man Hans in 2013.
Dus vanaf 2013 schilder ik met olie- of acrylverf en maak tussendoor een aquarel.
Portretschilderen vind ik erg leuk. Voor een vriendin heb ik haar 4 kleinkinderen geschilderd op 2-jarige leeftijd.
De natuur is ook een dankbaar onderwerp. Onze tuin is een enorme inspiratiebron.
Eén avond in de week ga ik naar een tekenclub waar ik model kan tekenen. Het zijn altijd korte standen van 3 minuten tot 20 minuten. Verder dan een snelle impressie kom je niet maar je leert wel heel goed kijken.
Een stukje van onze tuin. Aquarel 2018.
Ik fotografeer ook graag. Samen met Hans ga ik geregeld de natuur in met de camera. Onze vakanties brengen we bij voorkeur door in natuurgebieden.
